මං ඩ‍්‍රග්ස් ප‍්‍රමෝට් කරනවා කියල සහ ඒ හරහා තරුණ පරපුර නොමග යවනවා කියල සමහරු චෝදනා කරනවා. තරුණ පරපුර මේ මත් උවදුරෙන් මුදවා ගන්න ඕන කියල සහ ජීවිතේ මේ මත්වීමට වැඩි සෞන්දර්යයක් ඇතිබව ඔවුන්ට කියාදෙන කැම්පේන් එකක් ඇරඹිය යුතුයි කියලත් එක්කෙනෙක් එෆ්බී එකේ ලියල තිබුන. පළවෙනි එක ඩ‍්‍රග්ස් කියන්නෙ ප‍්‍රමෝෂන් අවශ්‍ය දෙයක් නෙමෙයි. දෙවෙනි එක තරුණ පරපුරක් නොමග යවන්න මං කවුද? නොමග නෙමෙයි කිසිම මගක තරුණ පරපුරක් යවන්න මට හැකියාවක් තියෙනවා කියල මං හීනෙකින්වත් විශ්වාස කරන්නෙ නෑ. තුන්වෙනි එක අර ලියමනට මං පක්ෂයි. මත්ද්‍රව්‍යවල ඇති සෞන්දර්යයට විරුද්ධව හරි යතාර්ථ ජීවිතේ සෞන්දර්යය ගැන තරුණයන් සම්බන්ද කරගනිමින් ව්‍යාපෘති දියත්වීම ඉතා හොඳ දෙයක්. මං මත්ද්‍රව්‍යවලට කොයිතරම් පක්ෂද මං ඒ තරමට ඒ යෝජනාවටත් පක්ෂයි.
මත්ද්‍රව්‍ය නිසා මිනිස්සු විනාශ වෙනවා කියන චෝදනාව මං ප‍්‍රතික්‍ෂේප කරන එකක් නෙමෙයි. ඒ වගේම මත්ද්‍රව්‍යවලට ඇබ්බැහිවීමෙන් තමන් එහෙම නරක අත්දැකීම් ලැබුවොත් හෝ තමන්ගේ ආසන්නතමයෙක් එහෙම ව්‍යසනයකට බඳුන්වෙනවා දැකපු කෙනෙකුට මත්ද්‍රව්‍ය ගැන ඇතිවෙන භීතිකාව සාධාරණයි. එහෙම නැතුව නිකං මත්ද්‍රව්‍ය නරකයි කියල ඉස්කෝලවල ඉඳන් අහලා පුරුද්දට හයියෙන් කෑගහන අයයි වැඩි. ඒක බොරු රැුල්ලට එන සද්දයක්.
ඒත් මත්ද්‍රව්‍ය නැත්තං ඩ‍්‍රග්ස් ගැන මට පුද්ගලිකව මගේ ජීවිතේ ඇතුලෙ ලැබිලා තියෙන අත්දැකීම වෙනස්. ලෝකෙ තියෙනවා කියන සයිකොඇක්ටිව් ඩ‍්‍රග්ස්වලින් අනිවාර්යෙන් සීයට අනූවකට වැඩි ප‍්‍රමානයක් ගැන ෆස්ට් හෑන්ඞ් එක්ස්පීරියන්ස් මට තියෙනවා. ඒත් මට ඩ‍්‍රග්ස් ගැන කිසිම අන්ධකාර අර්ථකතනයක් නෑ. ඒ වෙනුවට මගේ ජීවිතය වඩා පුළුල් කරපු, මගේ නිර්මාණශීලී හැකියාවන් වඩාත් දියුණු කරන්න උදව් දීපු, මගේ යාලූවො, පෙම්වතියො එක්ක සම්බන්ධතා වඩා සුන්දර කරන්න හේතු වුනු දෙයක් විදිහටයි මට ඩ‍්‍රග්ස් ගැන කතා කරන්න වෙන්නෙ. ජීවිතේ මං ආසකරන ගරු කරන සියලූ දාර්ශනිකයෝ කලාකරුවො , ආධ්‍යාත්මික ගුරුවරු සහ මිනිස්සු මත්ද්‍රව්‍ය පාවිච්චි කරපු අය. එහෙම තියෙද්දි මං මත්ද්‍රව්‍ය යනු රකුසෙකි කියල කිව්වොත් මං බොරුකාරයෙක් වෙනවා. මං කැමතියි ඇත්ත කියන්න.
මත්ද්‍රව්‍යයක් කියන්නෙ මොකක්ද? මේක හෙරොයින්, කොකේන්, කංසා, අරක්කු වගේ කීපයක් දේවල් එක්ක ගැටගහලා කතා කළත් ඇත්තටම ඩ‍්‍රග්ස් ගැන තේරුම්ගන්න වෙන්නෙ ඊට වඩා ලොකු දැක්මකින්. කොයිම ආකාරයකින් හෝ ශරීරගත වුනාට පස්සෙ මානසික ක‍්‍රියාකාරීත්වයට යම් බලපෑමක් ඇතිකරන ඕනම දෙයක් ඩ‍්‍රග් එකක්. එතනදි පැනඩෝල් පෙත්ත වගේම ඇල්වතුර පවා ඩ‍්‍රග් එකක්. මිනිස්සු හැමෝම දරුණුවටම ඇබ්බැහිවෙලා ඉන්න ඩ‍්‍රග්ස් වෙන්නෙ සීනි, ලූණු, කෝපි වගේ දේවල්. මේවයේ ඇබ්බැහිය ඉතා දරුණුයි. ඒ වගේම ඇල්කොහොල් ගත්තත් ඇබ්බැහිවීමේ ප‍්‍රතිශතය හෙරොයින් වලට වඩා ගොඩක් වැඩියි. ඇතිවෙන නරක ප‍්‍රතිඵලත් ඊට වැඩියි. ඒත් සමාජෙ ඇල්කොහොල් ඒ තරම් රකුසෙක් නෙමෙයි.
හොඳ නරක ප‍්‍රතිඵල ඇතිකළත් මේ මත්ද්‍රව්‍ය කියල හඳුන්වන හැමදෙයක්ම මානව ශිෂ්ටාචාරෙ ඉතා දියුණු සොයාගැනීම්. මේවා මුලින්ම පාවිච්චියට එන්නෙමත් බෙහෙත් විදිහට. හෙරොයින් මුලින් පාවිච්චි වුනේ පොඩි දරුවන්ට දෙන කැස්ස පැණියක් විදිහට.
මගේ අත්දැකීම්වල හැටියට සහ දැනට විද්‍යාත්මක සොයාගැනීම් වලින් තහවුරු වෙලා තියෙන විදිහට මිනිස්සු බයකරන මේ ඇඩික්ෂන් කියන එක පවා මිත්‍යාවක්. මීයන් යොදාගෙන කරපු පර්යේෂණ මගින් මේ වෙද්දි ඔප්පු වෙලා තියෙනවා ඇබ්බැහිය එන්නෙ ඩ‍්‍රග් එකෙන් නෙමෙයි ජීවිතෙන් කියල. උදා විදිහට අපේ ජීවිතේ තියෙන අවුලකට අපි ඩ‍්‍රග්ස්වලට ගියොත් ඒ අවුලත් එක්ක අපි ඒක ස්වයං විනාශකාරී අන්තයකට අරගෙන යන්න පුළුවන්. මීයන්ගෙ පර්යේෂණයෙදි මේක මීට වඩා පැහැදිලිව සරලව තේරෙනවා. තනි මීයෙක් කූඩුවක දාලා ඌට වතුරට කලවම් කරපු හෙරොයින් දෙනවා. ඒ මීයා ඉතා කෙටි කාලෙකින් හෙරොයින්වලට ඇබ්බැහිවෙනවා. මේ පර්යේෂණය කරපු ගමන් හෙරොයින් වලින් බරපතල ඇඩික්ෂන් එකක් ඇතිවෙනවා කියල විද්‍යාත්මක ප‍්‍රවාදයක් ලෝකෙ පුරාම පැතිර යනවා. ඊට කාලෙකට පස්සෙ මේ ප‍්‍රතිඵල සැකකරපු තව කෙනෙක් නැවත මේ පර්යේෂණය කරනවා. එතනදි ඒ මීයා තනියම නැතුව තව කණ්ඩායමක් එක්ක හොඳ ඉඩ තියෙන කූඩුවක දාලා තියනවා. ඒ කූඩුවේ ඇතිතරම් කෑම බීම වගේම සෙල්ලම් කරන්නත් ඉඩකඩ තියෙනවා. ඒ අතරෙ උන්ට හෙරොයින් දෙනවා. උන් හෙරොයින් බොනවා. ඒත් හෙරොයින් නැතිවුනා කියල උන් ඇබ්බැහියක දුක්ඛ ප‍්‍රතිඵල පෙන්නන්නෙ නෑ. උන් මොකුත් වුනේ නෑ වගේ සතුටින් ජීවත් වෙනවා. මෙතනදි ඔප්පු වුනු කාරණය වුනේ ඇබ්බැහිය කියන්නෙ ඩ‍්‍රග් එකක ප‍්‍රතිඵලයක් නෙමෙයි ඒක සමාජීය ප‍්‍රතිඵලයක් කියන එක. කුඩුවලට ඇබ්බැහිවෙලා ඉන්න සමස්තයකගෙ යතාර්ථය වෙන්නෙ මේක. ඒත් අපිට ලේසියි සමාජීය අවුල අමතක කරලා කෙමිකල් එකක් වෙත සියලූ වැරදි පවරන්න.
මත්ද්‍රව්‍ය නිසා ජීවිත හානිවුනා කියන බහුතරයකගේ ජීවිතවල මත්ද්‍රව්‍ය එන්න කලින් ලොකු අර්බුදයක් තිබිලා තියෙනවා. ඒක සමාජ හේතුවක්. මත්ද්‍රව්‍ය වලට ඇබ්බැහිවීම කියන්නෙ ඒ අර්බුදයට හොයාගෙන යන සරල උත්තරයක් වෙනවා. ඒ වගේම ස්වයං විනාශය ඇතුලෙ තමන්ගෙන් සහ සමාජයෙන් පලිගැනීම, හුදකලාව වගේ තත්වයන් ක‍්‍රියාත්මක වෙනවා.
මත්ද්‍රව්‍ය නිසා වෙන විනාශය අවම කරගන්න ලෝකෙ ගොඩක් රටවල් මේ වෙද්දි ඒ මත්ද්‍රව්‍යවලට පනවා ඇති තහනම් ඉවත් කරන්න කටයුතු කරමින් ඉන්නවා. ඒකට ප‍්‍රධානතම හේතුවක් වෙන්නෙ ඒ නීතිවිරෝධීභාවය ඇතුලෙ මිනිස්සුන්ට කෙරෙන විනාශය මත්ද්‍රව්‍ය වලින් කෙරෙන විනාශයට වඩා වැඩිවීම. සිරගත කිරීම්, සමාජයෙන් කොන්කිරීම්, පාතාල සම්බන්ධතා හරහා මත්ද්‍රව්‍ය සපයා ගැනීමට සිදුවීම් වගේ කාරණා නිසා තරුණයන්ගෙ ජීවිතවලට ඒ ඩ‍්‍රග් එකට වඩා ලොකු විනාශයන් සිද්ද වෙනවා. ඒ වගේම ප‍්‍රමිතියක් නැති ඩ‍්‍රග්ස් වෙළඳපොලට එන එකත් මේ නීතිවිරෝදීභාවයේම ප‍්‍රතිඵලයක්. ඇත්තටම ශරීරයට සිදුවෙන අහිතකර ප‍්‍රතිඵල වැඩි කොටසකට වගකියන්නෙ මේ විදිහට ප‍්‍රමිතියක් නැතිව විවිධ දේ එකතු කිරීම. හොඳම උදාහරණය කසිප්පු. කසිප්පු පෙරන එක නීතිවිරෝධිවීම නිසාම නයිපොලොංගු වැටිලා, කටුකම්බි, මදුරුකොයිල් දාලා පෙරන කසිප්පු මිනිස්සුන්ට බොන්න සිද්ද වෙනවා. ඇත්තටම සිදුවෙන සමාජ හානිය ගැන පසුතැවිලි වෙනවා නම් කරන්න තියෙන වැදගත්ම දේ නිසි ප‍්‍රමිතියක් ඇති මත්ද්‍රව්‍ය ප‍්‍රමිතියක් ඇති තැන්වලින් ලබාගැනීමේ පහසුකම් ඇතිකරන එක. ඒ වගේම හානිදායක නොවන කංසා වැනි මත්ද්‍රව්‍යයන් වැඩිවශයෙන් ව්‍යාප්ත කරන එක. ලංකාව වගේ රටක ඇල්කොහොල් මතින් බරවුණු සමාජයක් කංසා පැත්තට යොමු කිරීම කියන්නෙම විශාල ප‍්‍රගතියක්.
මත්ද්‍රව්‍යවලින් සිද්දවෙන විනාශයන් අවම කරගන්න ගතානුගතික පියවර වලින් බෑ. ඉතිහාසය පුරාම තහනමට ලක්වුනත් මේ හැම මත්ද්‍රව්‍යයක්ම ලෝකෙ පුරාම ව්‍යාප්තයි. මරණ දඩුවම දෙන අරාබිකරයේ පවා මිනිස්සු මරණය පෙනි පෙනී මත්ද්‍රව්‍ය පාවිච්චි කරනවා. ඒක අවශ්‍යතාවයක්. සමාජ හානියක් නැතිව තමන්ගේ පුද්ගලික උවමනාවට මත්ද්‍රව්‍ය පාවිච්චි කිරීම දඩුවම් ලැබිය යුතු වරදක් වශයෙන් සැලකීමම පුද්ගලයා මත බලය, ප‍්‍රචන්ඩත්වය මුදාහැරීමක් විදිහටයි මං දකින්නෙ. ඕනම දේකදි පුද්ගලයාගේ තෝරාගැනීමට සහ කැමැත්තට හරස්වෙන්න රජයකට බලයක් නෑ. ඒක අසාධාරණයක්.
මත්ද්‍රව්‍ය පිළිබඳ පුළුල් දැනුවත් කිරීමේ වැඩසටහනක් ආරම්භවෙන්න දැන් කාලෙ හරි. බොරුවට පාට ලෝක සහ ප‍්‍රචන්ඩ ක‍්‍රියා පෙන්න පෙන්න ඩ‍්‍රග්ස්වලට බය කරන එකෙන් වෙන්නෙ පාවිච්චි කරන පළමු අවස්ථාවෙම මෙච්චර කල් සමාජයේ හැමෝම පතුරලා තියෙන්නෙ අලි පචයක් කියලා හිනායන එකයි. ඊට පස්සෙ ඩ‍්‍රග්ස්වලට බයේ ඇකිලෙන මිනිස්සුන්ව දැක්කම පව් කියල හිතෙන එකයි.
ඒත් මේ ඩ‍්‍රග්ස් ගැන නොදැනුවත්කම සහ හොඳ ඩ‍්‍රග්ස් සමාජයට මුදා නොහැරීම කියන කාරණා නිසා අත්වෙලා තියෙන ප‍්‍රතිඵල අතිභයානකයි. ලංකාවෙ ඉතාම හොඳ කංසා වෙනුවට එක එක ජරාව ගහපු කේජී ගහන්න තරුණ තරුණියන්ට සිද්ද වුනේ තහනම හින්දයි. කේජී කියන්නෙ ඇපල් පෙති වගේ අන්ත බාල ඩ‍්‍රග්ස්වලට ඇරෙන දොරක්. ඒ වෙනුවට එල්එස්ඞී, කොකේන්, එම්ඞීඑම්ඒ වගේ යම් ප‍්‍රමිතියක් ඇති, හානිකර බවෙන් අඩු ඩ‍්‍රග්ස් වැඩිපුර සමාජයේ පැතිරෙනවා නම් ඒකෙන් මිල අඩුවීම වගේම හානිකර බවෙන් අඩු මත්ද්‍රව්‍යවලට යොමු වීම ඇතිකරනවා.
ප‍්‍රධානවම ඒ ඒ මත්ද්‍රව්‍යයන් පිළිබඳව සහ ඒවායින් ඇතිකරන හොඳ නරක ප‍්‍රතිඵල පිළිබඳව පුහු සදාචාරාත්මක විග‍්‍රහයන්ගෙන් තොරව මැදිහත් දැනුවත් කිරීම් කෙරෙන්න ඕන. එතනදි තමන් මත්ද්‍රව්‍ය ඇතුලෙ හොයන්නෙ මොකක්ද, තමන්ට වඩාත් ගැලපෙන මත්ද්‍රව්‍ය මොකක්ද, ඒ මත්ද්‍රව්‍යය ස්වයං විනාශකාරී නොවෙන ආකාරයකින් එහෙම නැත්තං ඵලදායී ආකාරයකින් ජීවිතේට එකතු කරගන්නෙ කොහොමද කියන දැනීම මිනිස්සුන්ට ලැබෙනවා.
ඒත් මේ කිසි දෙයක් කිසි කෙනෙක් බාරගන්න ලෑස්ති නෑ. ඒ වෙනුවට ඒ ගොල්ලො කැමති පඹයො හිටවන්න. කතාව ඉවර කරන්න කලින් මට හන්ටර් තොම්ප්සන් කියන කතාවක් මතක් වෙනවා.
‘මං ඩ‍්‍රග්ස් කියන දේ හැමෝටම නිර්දේශ කරන්නෙ නෑ. ඒත් මට නං ඒවා හැමවෙලාවෙම වැඩකරලා තියෙනවා’
හන්ටර් තොම්ප්සන්.
Sorry! ekaga viya nohaka.
ReplyDeleteනියම ලිපියක්
ReplyDeleteSupiri...👍👍👍
ReplyDelete