දෙරණ මියුසික් අවෝර්ඞ් මේ පාර බැලූවෙ ටීවී එකෙන්. පහුවෙනිදා. කොළඹින් එලියෙ වාද්දුවට ඒක අරන් යන්න වෙච්ච එක ලොකු අවාසියක්. ඒක තැන් තැන්වල හිස් වෙලා තිබ්බ පුටු ගොඩෙන් පෙණුනා. ගිය පාර තරම් ඇ`ගට දැනෙන ගතියක් මේ පාර තිබුණෙ නෑ. සමහර විට මට සජීවී අත්දැකීම මිස් වෙච්ච හින්දා වෙන්නැති. ඒත් මට දැණුනෙ මේ පාර හැම දෙයක්ම ගාණට මිම්මට බැලන්ස් කරන්න ගිහින් අවෝර්ඞ්ස් වල අදහසක් නැති වෙලා කියලා.
ගිය පාර සම්මාන ගැන ආපු ලොකු අවුල නිසා මියුසික් වීඩියෝ හදන එක කට්ටියක් කොහොමත් ඇවිත් හිටියෙ නෑ. ඒත් ඒ අවුල ගැන බයෙන් හැමදෙයක්ම සමබර කරන්න ගියාම ඒක නිකං සරසවි සම්මාන වගේ වෙනවා.
සිකුරාදා ? දිහා සෙනසුරාදා උදේ ටීවී එක ඉස්සරහ ඉඳන් බලන් ඉද්දි මට දැණුනෙ එන්න එන්නම දෙරන අවෝර්ඞ්ස් දෙරණට වැඩියෙන් කොමර්ෂල් දෙන අය ගැන වැඩියෙන් හිතන්න අරන් කියලා. හොට් ඇන්ඞ් ස්පයිසි සිංදුව, සීඅයිසී ගොවි ගීතය වගේ දේවල් පිටිපස්සෙ ඒ වාණිජ ගතිය ගොඩක් දැණුන.
ඉරාජ් ස්ටේජ් එකට ඇවිත් පිස්සුවක් කෙළියා. එයාගෙ ෆෑන් කෙනෙක් කියලා රෝද පුටුවකින් එන මල්ලි කෙනෙක්ව අමාරුවෙන් උස්සලා අරන් එයා ලොකු ර`ගපෑමක් කළා. අවෝර්ඞ් එක ඒ මල්ලිට පිරිනමන්න ඕන කියලා මහා මනුස්සකමක් මවා පාලා බැහැලා යද්දි ආයිමත් අවෝර්ඞ් එක උදුරගන්නවත් මං දැක්කා. මේ විදිහෙ තුට්ටු දෙකේ ර`ගපෑම් වලට මේ ස්ටේජ් එක ඉඩදෙන එකම අවුලක්. ලාංකේය මියුසික් වීඩියෝ කලාව අන්තර්ජාතික මට්ටමට අරන් යනවා කියලා ඒක කහටගස්දිගිලිය දිහාට අරන් යනවා නම් ඒක ප‍්‍රශ්නයක්.
ගියපාර විකල්ප මියුසික් වීඩියෝ ආර්ට් එකකට වැඩි ඉඩක්, අදහසක් දීපු නිසාම මං ඒ ගැන ලිව්වා. වෙනස් දෙයක් කරන චැනල් එකක් විදිහට මං දෙරන ගැන හිතුවා. ඒත් මේ පාර වැඬේ අනාගෙන.
ඉන්ද්‍රචාපාගේ දෑසින් වීඩියෝ එකට ලොකු පිලිගැනීමක් ආපු එක සතුටක්. ඒත් දෑසින් වීඩියෝ එකට වඩා ගොඩක් කතාවට බඳුන් වෙන්න ඕන වීඩියෝ එකක් කිසි ඇගයීමක් නැතුවම කැපිලා ගිහින් තිබුණා. ඒක මට ඒ විනිශ්චය මණ්ඩලය ගැන තියෙන ලොකු ගැටළුවක්. විශේෂයෙන් බූඩි, ඉලංගො සහ මහින්දපාල වගේ අය ඉඳිද්දි අමිල ගලප්පත්තිගේ ඉරුණු අත්තටු වීඩියෝ එක ඒ විදිහට මගඇරුණෙ කොහොමද?
රොක් කිව්වම නිතර අපි දකින හදිසි ෙඡ්දන සහ අඳුර කියන සම්මතයන්ට එහා ගිහින් අමිල ඒ වීඩියෝ එක කරලා තිබුණ. ඒ වීඩියෝ එක පිටිපස්සෙ හොඳ කන්සෙප්ට් එකක් තිබුණ. සහ ඒක ලොකු වෙනසක්. ඒත් අමිලගේ පියානෝව කියන කිසි වැදගැම්මකට නැති වීඩියෝ එක තරම් වත් ඉරුණු අත්තටු ඇගයීමක් ලැබුවෙ නෑ. මට අනුව ඒක විනිශ්චය මණ්ඩලයේ අතිශය සීමිතකමක්. සංස්කරණය, රූපරචනය වගේ ගොඩක් පැති වලින් ඒ වීඩියෝ එක වෙනස් විදිහට හිතලා කරපු එකක්.
ඊට වඩා මට දැණුන බරපතල කාරණයක් වුණේ දුක්ගන්නා රාළගේ ජාතිමාමක වේශනිරූපණය. දුකාගේ ගොවි ගීතයට මොකක් හරි සම්මානයක් දුන්න එකේ වැරැුද්දක් නෑ. ඒත් ඒකෙ දෙමළ වර්ෂන් එක හොඳම දෙමළ ගීතය වීම ලොකු ගැටළුවක්. ඒ මදිවට දුකා ස්ටේජ් එක උඩ සම්මානෙ අරගෙන ආවේගෙන් කිව්වෙ මොකක්ද?
‘මේ වෙලාවෙ අපේ රටට විදේශ වලින් නොයෙක් තර්ජන එනවා. පූජා (උමාශංකර් ඔයාගෙ භාෂාවෙන් කියන්න අපි දෙමළ අයට සළකන විදිහ’
මේ වචන මීට වඩා ටිකක් වෙනස් වෙන්න පුළුවන්. ඒත් දුකාට කියන්න ඕන වුණේ අපි සිංහල වෙලත් දෙමළ අය වෙනුවෙන් සිංදු හදන්නෙ ඒ අය ගැන ආදරේ හින්ද වගේ කතාවක්. ඒත් මේ සම්මානේ පිටිපස්සෙ තියෙන කාලකණ්ණි ඇත්ත මොකක්ද? හොඳම දෙමළ ගීතයේ සම්මානය පවා සිංහල අපිම ගන්නවා කියන එක. හොඳම දෙමළ ගීතයට තේරෙන්න වත් දෙමළ නිර්මාණයකට ඉඩක් නෑ. දෙමළ ගීතය කරන්නෙත් සිංහල අපිම තමයි. සිංහලත් අපේ. දෙමළත් අපේ. මේක අසාධාරණයි. ඒත් දුකා පූජා ට කිව්වෙ මේක තමයි මාර කියලා.
මං පූජා උමාශංකර් ගෙ රසිකයෙක් නෙමෙයි. ඒත් පූජා මේ හදිසි අවස්ථාවෙ පුදුම තරම් වගකිව යුතු විදිහකින් හැසිරුණා. අපේ නිළියෙක් නම් නාන නෑම මට මැවිලා පෙණුනා. පූජා දුකා කියපු මරි මෝඩ කතාව පරිවර්තනය කළේ නෑ. එහෙම කළා නම් පූජාට ආයෙ ඉන්දියාවෙ පැත්තෙ යන්න වෙන්නෙත් නෑ. පූජා තාල සහ රාග එකතු වීම ගැන බොරුවක් කියලා ගාණට වැඬේ ගොඩ දැම්මා. නිළියක් විදිහට එයාගෙ පේ‍්‍රක්‍ෂකයන් ගැන වගකීමෙන් ඒ හැසිරීම විශේෂයෙන් අගය කරන්න ඕන.
සිනමා කෘතියක් ආශ‍්‍රයෙන් කළ හොඳම වීඩියෝ එක විදිහට උදයාට සම්මාන දෙකක් හම්බුණා. ඒත් ඒකෙ තර`ග කරලා තිබුණෙ උදයා විතරයි. මට දැනෙන විදිහට මෙයාකාර සම්මාන දීම අවුලක්. සමහර වෙලාවට අපහාසයක්. මේ විදිහෙ කිසි තේරුමක් නැති කැටගරි (අංශ ගණනාවක් වෙනුවෙන් බොරුවට සම්මාන බෙදලා දාලා තිබුණා.
හැමෝම සතුටු කරන්න හැමෝටම සම්මාන දෙන තැනක් විදිහටයි දෙරන අවෝර්ඞ්ස් මේ පාර මං දැක්කෙ. නොලියා ඉන්න කියලා තීරණය කරලත් ආයිමත් කොටින් හරි ලිව්වෙ මේක අපරාදයක් හින්ද.
අදහසක් ඇතුව හරි තැනක මේ වැඬේ පොසිෂන් කරන්න. හොඳ චැලෙන්ජ් එකක් වුණු වැඩක් මේ විදිහට දියාරු වෙනවා දැක්කම දුකයි.
-ව්‍යාධදේව
.jpg)
