Saturday, October 29, 2011

සකල ලංකාවාසී දුම් බොන්නනි, එක්වව්! රුපියල් 2කින් වැඩි වෙච්ච සිගරට්ටුවට එරෙහිව.

සිගරට් රුපියල් දෙකකින් වැඩි කරපු දවසට පහුවෙනිදා මං මගේ පුරුදු ත‍්‍රීවීල් අයියා එක්ක තිඹිරිගස්යාය පහු කරමින් හිටිය. ‘සිගරට් එකක් බිව්වට කමක් නෑනෙ..’

 හැමදාම වගේ එදත් ත‍්‍රීවිල් අයියා ඇහුව.
 ‘අපොයි බොන්න’

මං සිගරට් නොබිව්වට කවදාවත් බොන කෙනෙකුගෙ නිදහස බාධා කරන්නෙ නෑ. සිගරට් එකක් එක්ක ඒ අය යන දුර වෙන කිසිම දේකින් ඒ අයව ගෙනියන්න බෑ කියල මං තේරුම් අරන් තිබුණ. පිළිකාවකින් මැරිලා යන්න වුණත් ආසාවෙන් කියන්න පුළුවන් ජීවිතයක ඒ අය ජීවත් වෙලා තියේවි. සිගරට් එකක් කියන්නෙ සරලව රුපියල් විස්සක් හෝ පිළිකාවක් වගේ දෙයක් නෙමෙයි.

මං අනිවාර්ය කොට කියන්නම්, සිගරට් බොන මිනිහෙක් මොනයම්ම පැත්තකින් හරි ජීවිතේ ගැන ගැඹුරු වැඩියි සිගරට් නොබොන මිනිහෙකුට වඩා. සිගරට්ටුවකින් පිළිකාවක් ඇති කරන වග අපි පොඩි කාලෙ ඉඳන්ම දන්නවා. සිගරට් පැකට් එකේ ගහලමත් තියෙනවා. ඒ වගේම සිගරට් වෙනුවෙන් වෙළඳ ප‍්‍රචාරණයකුත් නෑ. අවුරුදු 21න් පහල කාටවත් සිගරට් විකුණන්නෙ නෑ කියල ටොබැකෝ එකෙන්ම කළු පාට පෝස්ටර් අලවලත් තියෙනව. අනිත් කඩ ‘සිගරට් නැත’ කියල ආඩම්බරේට ගහගෙන ඉන්නවා. ඒත් මිනිස්සු සිගරට් බොනව. ප‍්‍රචාරණය වෙනුවෙන් සිගරට් කොම්පැණි සල්ලි වියදම් කරන්නෙ නෑ. ඒත් සිගරට් නවත්තන්න ඇඩික් වගේ ආයතන ලක්ෂ ගණන් වියදම් කරනව. සිගරට් බිව්වම ගඳයි කියනවා. නගින්නෙ නෑ කියනව. ඒත් මගේ තී‍්‍රවිල් අයියා වගේ ලක්ෂ සංඛ්‍යාත ජනයා තාමත් සිගරට් බොනවා. කොයිතරම් කෙල්ලො දාලා ගියත් කොල්ලො තාමත් සිගරට් බොනව. මං සිගරට් වලට කැමති නෑ. ඇත්තටම මං සිගරට් වලට විරුද්ධයි. ඒ මං බොන්නෙ කංසා විතරක් නිසා. දුඹුරු පාට දුංකොළ වලට වඩා කොළ පාට කංසා මට දැනෙන හින්ද. ඒත් සිගරට් කියන්නෙ ඇත්ත ජීවිත හේතුවක්. සිගරට් එකකින් කරන්නෙ මරණය එක්ක සංවාදයක්. කවදාවත් මිනිහෙක් කරුවලේ සිගරට්ටුවක් බොන්නෙ නෑ. සිගරට් දුම පෙනහළු එම්බාම් කරගෙන කිරි පාටට එලියට යනවා දකින්න ඕන. ඒ වෙන්වීම, මරණය තමයි සිගරට්ටුවක රහ. තමන් හුස්ම ගන්න බව දැනීම තමයි සිගරට්ටුවක හැ`ගීම... ඒක සරල රුපියල් විස්සක් ගැන ප‍්‍රශ්නයක් හෝ පිළිකාවක් ගැන ප‍්‍රශ්නයකට වඩා ගැඹුරුයි. මනුස්සයි.

 අයියා පුරුද්දට රුපියල් විස්සක් දුන්නා. සිගරට්ටුවත් කටේ ගහගෙන ගින්දර ටිකක් ණයට ගන්න ගියා. ජීවිතේ කොයිතරම් ගින්දර දුන්නත් දැන් සිංහල බෞද්ධ ජනතාව සිගරට් වලට ගින්දර දෙන්නෙ නෑ. ඒ පොලිසිය දඩ ගහන හින්ද.

 සිගරට් එක පත්තු කරගන්න යද්දිම කඩේ අක්කා කෑ ගැහුවා. ‘මෙතන තියෙන්නෙ විස්සයි. තව රුපියල් දෙකක් ඕනි’ අයියාගේ සිගරට් එක කටෙන් වෙන් වුණා.

 ‘මගේ ළ`ග රුපියල් දෙකක් නෑ. මෙන්න සිගරට් එක’ අයියා ත‍්‍රීවිල් එකට නැග්ගා. මෙච්චර වෙලා අයියගේ මූණෙ තිබ්බ හිනාව, දවසෙ බලාපොරොත්තු කුඬේ කුඩු. මූන චොර කරගෙන ත‍්‍රීවිල් එක යනවා ඉස්සරහට.

 ‘දැක්කනේ, ගාණ වැඩිකළාම සිගරට් බොන එක අඩුවෙනවා’ මතට තිත කට්ටිය ඉක්මණට හිතයි. ඒත් ත‍්‍රීවිල් එකේ තව දුර යන්න තිබුණ.

 ‘අද රුපියල් දෙක වැඩි කරපු හින්ද මං සිගරට් එක නොබී යයි කේන්තියට. ඒත් මං හෙට ආයිමත් එනවා. ගෙදරට යන තවත් කීයක් හරි ආණ්ඩුවට යන එක විතරයි මහත්තයො වෙන්නෙ. මේ ආණ්ඩුව පොඩි මිනිස්සුන්ගෙ දුක ගැන පොඞ්ඩක් වත් දැනෙන ආණ්ඩුවක් නෙමෙයි’

ත‍්‍රීවිල් අයියා දැඩි මහින්ද රාජපක්ෂ වාදියෙක්. මං යූඇන්පියට කොයි තරං පක්ෂව කරුණු ගෙනාවත් ත‍්‍රීවිල් අයියගේ මතය වෙනස් කරන්න මට බැරි වුණා. ඒත් සිගරට් එකෙන් රුපියල් දෙකෙන් අයියගේ ආදරය බිඳුණ.

 මොන දේවල් වල ගාණ වැඩි කළත් සිගරට් අරක්කුවල ගණං වැඩි කරන එක ගැන ආණ්ඩුවට දොසක් නෑ. ඒක හොඳ ලකුණු දාගන්න තැනක්. මේ ආණ්ඩුව සිගරට් අරක්කු නැති කරන්නයි යන්නෙ... මධ්‍යම පාංතික ජනතාව හිතන්නෙ එහෙම. ඒත් සිගරට් අරක්කු නැති කරන්න ආණ්ඩුවට පුළුවන්ද? එහෙම එකක් මේ ආණ්ඩුවට ඕනද?

 සිගරට් අරක්කු නවත්තනවා කියන්නෙ බදු වලින් විසඳන්න පුළුවන් දෙයක් නෙමෙයි. සිගරට් තනියම ගත්තත්, මේ රටේ සිගරට් පාවිච්චිය ගැන වෙලා තියෙන සමාජ-මානසික අධ්‍යයන මොනවද? සිගරට් එකක් නැවැත්වීමෙන් එන ආතතිය පිටාර යන්නෙ වෙන කොතනකද කියල ආණ්ඩුව සමීක්ෂණය කරලා තියෙනවද? අනික් අතට මහපාරෙ ගිනි දවල් වෙඩි තියාගන්න රටක, විභාග පරීක්‍ෂකයො දරුවන් දූෂණය කරන රටක සිගරට් එකක් සහ පිළිකාවක් ගැන ආණ්ඩුවක සංවේදිතාව විහිළුවක් නෙමෙයිද? සිගරට් බොන එක නවත්තන්න සමාජ ආතතිය අඩු කරන්න ආණ්ඩුව ගත්ත පියවර මොනවද?

මේක හරි සරලයි. ආණ්ඩුවට වැඩිපුර ආදායම්. මධ්‍යම පාංතික ජනතාවගෙන් ‘හොඳ නම’. මේ ආණ්ඩුව පවතින්නෙම සිංහල මධ්‍යම පංතියේ ෆැන්ටසිය උඩ. නොස්තැල්ජියාව ආයෝජනයක් කරගෙන. ගංගොඩවිල සෝම එකතු කරලා දීපු පරාජිත මධ්‍යම පාංතික දැක්ම ආණ්ඩුව මේ දක්වා පාවිච්චි කරන සමාජ-මානසික තලයයි. මට අනුව මේක ආණ්ඩුවේ සියදිවි නසා ගැනීමක්. අපේ රටේ සිංහල මධ්‍යම පංතිය කොයි විදිහකින්වත් හෘදයාංගම හෝ සැබෑ මනුස්ස බැඳීම් ඇති පංතියක් නෙමෙයි. ඒක රෝගී පංතියක්. දෙබිඩි හෘදය සාක්ෂියක්. 56න් පස්සෙ සමාජ බලය වෙනකල් වර්ධනය වුණු සිංහල ග‍්‍රාම්‍යත්වයෙම ප‍්‍රකාශනයක්. 77 දී ජේආර් ට ඡුන්දය දුන්නෙ ඉහල මධ්‍යම පංතිය හෝ නිර්ධන පංතියේ ජනතාව නෙමෙයි. මේ දෙබිඩි සිංහල මධ්‍යම පංතියයි. පේ‍්‍රමදාස තවමත් ගෞරවනීය නායකයෙක් වෙලා චන්ද්‍රිකා ලැජ්ජා සහගත චරිතයක් විදිහට කොන්වෙලා යන්න හේතුව ඒකයි. පේ‍්‍රමදාසට හිටියෙ හෘදයාංගම හැගීමක් ඇති ජනතාවක්. ඒත් චන්ද්‍රිකාව බලයට ගෙනාවෙ මේ මධ්‍යම පාංතිය හිස්ටරික උවමනාව. ගංගොඩවිල සෝම කතා කළේ මේ ලෙඩ සමූහයට. මහින්ද රාජපක්ෂ වැඩ කරන්නෙ මේ සමූහයෙ ති‍්‍රල් එක වෙනුවෙන්. ඒත් මේ ජනමතය ඇත්තක් නෙමෙයි කියන කාරණය ඉතිහාස නැවත නැවත ඔප්පු කරනවා.

 මගේ ත‍්‍රීවිල් අයියා මහින්ද රජපක්ෂ එක්ක තිබුණු ලව් එක ඉවර කර ගත්ත. කවදාවත් කටේ තිබුණු සිගරට් එක උදුර ගන්න මහින්ද අයියා වැඩ කරයි කියල එයා හිතල තිබුණෙ නෑ. රටේ ආර්ථිකය ගැන, දූෂන වංචා ගැන කොයිතරම් කතා කිව්වත් ගාණකට නොගන්න ත‍්‍රීවිල් අයියට ගොඩක් රිදුණ, එයාගෙ සිගරට් එක උදුර ගත්ත එකට. බද්ද කියන්නෙ සිගරට් නවත්තන්න විදිහක් නෙමෙයි. ඒක ආණ්ඩුවකට ආදායම් ලබන්න හොඳ විදිහක් වෙන්න පුළුවන්. ඒත් ඒකෙන් ගෝල්ඞ් ලීෆ් එකක් බීපු කෙනා කැප්ස්ටන් එකට බහිනව. කැප්ස්ටන් බීපු කෙනා බීඩියට බහිනව. වඩාත් අඩු වියදම්, අඩු ප‍්‍රමිතියක් දක්වා මේ මානසික ආතතිය දක්කනව. එතකොට ඔය බලාපොරොත්තු වෙන සෞඛ්‍ය හෝ වෙනයම් ‘හොඳ’ දේ වඩාත් නරක් වෙනව. මේ කිසි දෙයක් කරන්නෙ ඇත්ත සමාජ සමීක්ෂණයක් නැතුව වෙන එක මෙතන තියෙන අනතුරුදායකම තත්වයයි. සිගරට්ටුවක් නිසා පාලනය වෙන සමාජ ආතතිය ගැන පුද්ගලිකව තැන තැන හෝ අත්දැකීමක් ඇති නිසාම මේක මට බැරෑරුම්.

 සයිමන් නවගත්තේගම සිගරට් බිව්ව. ඒක එයාගෙ චරිතෙ අනිවාර්යක් වුණා. සිගරට් එකක් නැතුව අපිට සයිමන් කෙනෙක් හිතාගන්න බැරි වුණා. එයා ලෙඩ වුණා. දොස්තරලා කිව්වා සිගරට් තමයි ඔක්කොටම මුල කියල. එයා සිගරට් නැවැත්තුව. එයාගෙ පිංතූර වලින් පවා සිගරට් එක මකන්න ගත්ත. ඒත් සිගරට් එකත් එක්කම සයිමන් කියන චරිතයේ තිබුණු ජීවිතයට එරෙහිව මරණය කියන එකත් මැකුණ. සෞඛ්‍යමත් සයිමන් කෙනෙක් ඉතුරු වුණා. ඒත් අර හිතුවක්කාර, අසම්මත සයිමන් හු`ගක් කලින් මැරුණ.

 සිගරට් නොබීම කියන චර්යාවට ලංකාවෙ පොලොවෙ ඉඩක් ලැබුණෙ ආගමික, හොඳ ළමයි, හික්මවන ලද ජීවිත කියන භාෂාවක් ඇතුලෙ. ඒක නිසාම ජීවිතයක අනිවාර්ය, පසුතැවීම, අඳුර, හුදකලාව කියන තැන ඉඩ දුම්බීමට ඇරුණ. සමාජයක අපේක්‍ෂිත ජීවිතය තමන්ගෙ ඇත්ත ජීවිතයට වඩා ගොඩක් දුරස් වෙද්දි ඒ ඈත්වීම මරණයේ ආශාව විසින් සම්පූර්ණ කරනවා. ඒක වාරණය කරන්න පුළුවන් දෙයක් නෙමෙයි. වාරණය කරන්න කරන්න තවත් වැඩිවෙන දෙයක්. ඒ වගේම ඒ ජීවිතයේ අඳුර බාර ගන්න බැරි තරම් ජනතාව ළදරු කරන පාලනය සමාජ මනස රෝගී කරනවා. ජීවිත බැලූන් වගේ කරනවා.

 සිගරට් බීම කියන්නෙ ජීවිත සමජාතීයකරණයට විරුද්ධ ප‍්‍රකාශනයක්. හැමෝම එකවගේ හොඳ කරන්න යන පීතෘ-දාරක සමාජ ක‍්‍රමයකට විරුද්ධව වැඩිහිටි අයිතියක් ප‍්‍රකාශ කිරීමක්. ‘ජීවත් වෙන්න වගේම මැරෙන්නත්, හිනාවෙන්න වගේම අඩන්නත්, හොඳ වෙන්න වගේම වල් වෙන්නත් අයිතියක් තියෙන මිනිස්සු අපි’ කියන අභිමානය පාරක් අයිනෙ පොලිසියෙන් දඩ නොකා හැංගි හැංගි සිගරට් එකක් බොන මිනිහෙකුගෙ ඇස් ඇතුලෙ මං දකිනවා. සිගරට් නවත්තන්න පියවර ගන්න ඕන ආණ්ඩුව නෙමෙයි. ඒක සමාජය මැදිහත් වෙන්න ඕන කාරණයක්. සිගරට් බීම කියන්නෙ ද`ඩුවම් ලැබිය යුතු වරදක් නෙමෙයි. අවස්ථාවක් ලැබිය යුතු ඉල්ලීමක්. ආණ්ඩුවක් උත්සාහ කරන්න ඕන ඒ සමාජීය හුදකලාව තුරන් කරන්න වැඩ කරන එක. බඩු මිළ වැඩි කරමින්, බලාපොරොත්තු රහිත සමාජ මනසක් වෙනුවෙන් ඉඩ විවෘත කරමින් සිගරට්ටුව පවා කපා දැමීම ආදරයකට වඩා බැටන් පාරක්. ඒක මිනිස්සුන්ගෙ කතා නොකරන ලෝකය තහනම් කිරීමක්. මගේ ත‍්‍රීවීල් අයියට රිදුනෙ ඒකයි. හැමදෙයක්ම තහනමක් වෙන පාලනයක් ඇතුලෙ දැනෙන මිනිස් හිස්කමට. නිතර තමන් අතදරුවෙක් කොට මට්ටු කරන්න හදන්න තාත්තාට විරුද්ධව. ඒක ප‍්‍රගතිශීලී රිදිල්ලක්.

සිගරට්ටුවෙන් වැඩි කරපු ඒ රුපියල් දෙකට මිනිස්සුන්ට ජීවිතේ ගොඩක් ගැඹුරින් දනවන්න පුළුවන් වුණා. මගේ එහා පැත්තෙ මේසෙ අවුරුදු විස්සක කොපි ලියන කොල්ලා කවියක් ලිව්වා.

 ‘ඊයේ වෙනකං දවස පටන් ගත්තෙ ඉවර කළේ
 ඔයාගෙ ආදරෙන්.
 ඔලූව ඇවිලෙද්දි වැඩ හිරවෙද්දි රිලැක්ස් වුණේ
ඔයාගෙ ආදරෙන්.
මගේ හිතේ ගිනි නිවන්න
ඔයා ගින්දර දරා ගත්ත.
 එච්චර ආදරෙන් හිටපු ඔයත්
 මට ගණං උස්සනවා
නිකං නෙමෙයි රුපියල් දෙකකින්.’

 සිගරට් කියන්නෙ ජනතාවගෙ අයිතියක්. ඒ අයිතිය වෙනුවෙන් මං ඌට වැඩිවෙච්ච රුපියල් දෙක අතින් දුන්නා.

 -චින්තන ධර්මදාස.

3 comments:

  1. හරි අමුතු මිනිහෙක්..අපේ අම්මා ගෙට එන ගමන් කිව්වෙ මට ඇහෙන්න.
    උදේ පාන්දර මුනිවරයෙක්... මං සිගරට් එකක් පත්තු කරන ගමන් හිතුවා.

    - චින්තන ධර්මදාස=

    මං සිගරට් නොබිව්වට කවදාවත් බොන කෙනෙකුගෙ නිදහස බාධා කරන්නෙ නෑ.

    -චින්තන ධර්මදාස.=

    ReplyDelete
  2. ‘ඔව්හු (සිංහලයෝ* ඇ`ගට පතට නොදැනී බොරු කියති. නොඅසුවන බොරු වලට වඩා අසුවන බොරු කීමටද ඔව්හු සමත්ය. ඔවුන්ගේ බොරු නිතරම එළිදරවු වන්නේය. එහෙත් එය නින්දාවට කරුණක් ලෙස ඔවුන් සළකන්නේ නැත’

    -එදා හෙළදිව

    ReplyDelete
    Replies
    1. -චින්තන ධර්මදාස.

      Delete