අජිත් ගේ අලූත් වීඩියෝ එක මේල් කරලා තිබුණා. බිල් ගේට්ස් සහ මගේ වූඩි ගේට්ස් කියන එයාගෙ අලූත් සිංදුවත් එක්ක. ඒක අජිත් කියන්නෙ ඉංග‍්‍රීසියෙන්. ඒත් ඉංග‍්‍රීසියෙන් නෙමෙයි. ඉංග‍්‍රීසි තේමාවක් ගැන. ඒත් ආයිමත් ඒක ඉංග‍්‍රීසිමත් නෙමෙයි. නැත්තං අපිට ළ`ගයි. අජිත්ගේ සිංදුව තේරුම් ගන්න ඉංග‍්‍රීසි දැනගෙන හිටියට විතරක් බෑ. සිහලත් දැනගන්න ඕන. අජිත්ගේ සිංදුව විඳින්න කාලය ගත වෙලා විතරක් තිබුණට බෑ. ජීවත් වෙලා තියෙන්නත් ඕන. ඒක හරි සරියල් නැත්තං අධිතාත්විකයි. ඒක හරි හිපි යි. ඒක හරි අමුයි. ඔරිජිනල්. ලංකාවෙ ඔරිජිනල් වැඩ කෙරෙන්නෙ නෑ. ඔරිජිනල් වුණත් නිකං මන්ද බුද්ධික වර්ගයේ නැතුව ලෝකයේ අනිත් රටවල කතිකාවන් එක්ක ඔරිජිනල් ඩයලොග් එකක් තියෙන වැඩ ලංකාවෙ නිෂ්පාදනය වෙන්නෙ නෑ. ¥පත් වල ඒක එහෙම තමයි. ඒත් අජිත් පරාරෝපිතයෙක්. එයා මේ සමාජෙට අයිති නෑ. එයා ජීවත් වෙන්නෙ පාවෙවී. තනියෙම්ම විශ්වාස කරන ලෝකයක් ඇතුලෙ එයා රජෙක් වගේ ජීවත් වෙනවා. අජිත්ගෙන් ඔරිජිනල් වැඩක් නිෂ්පාදනය වෙන්නෙ ඒ හින්ද.
අජිත් ගේ සිංදුවෙ බාසාව මට මතක් කළා ළ`ගදි යුරෝපයේ විශේෂයෙන්ම එංගලන්තෙ වගේ රටවල ටීනේජ් උන්මාදයක් විදිහට පැතිරිච්ච ඩයි ඇන්ට්වුඞ් ලව. ඒ ගොල්ලො දකුණු අපි‍්‍රකානු සුදු ග්රූප් එකක්. ලෝකෙ රැුපර්ස් ලා කිව්වහම ඔරිජිනල් නම් කල්ලො වෙන්නම ඕන. ඒත් ඩයි ඇන්ට්වුඞ් ලා ඒක කඩනවා. ඇෆ්රිකානීස් කියලා ඉංග‍්‍රීසි අප‍්‍රිකානු කලවම් බාසාවකින් සිංදු කියන ගමන් උන් ඒකට භෞතිකයකුත් හදනවා. ඒ ග්රූප් එකේ ඉන්නෙ කොල්ලෙකුයි කෙල්ලෙකුයි. වයසෙන් වැඩි පාදඩ ගණයේ කොල්ලෙක් එක්ක කිසි දෙයක් තේරෙන්නෙ නෑ වගේ පේන වයසක පිස්සු කෙල්ලෙක්. පොඩි පීඩෝෆයිල් විදිහක ආස්වාදයකුත් දෙන ගමන් උන් ඔරිජිනල් දේවල් ටිකක් සමාජයට මුදා හරිනවා. එතනදි බාසාව ඔරිජිනල් වෙන එකත් ජීවිතය ඔරිජිනල් වෙන එකත් උන්ට බලපානවා. අජිත් මේකෙ දේශපාලනිකව ජීවත් වෙනවා. එයා එයාට ඕන දේ එයාට ඕන විදිහට කියනවා. ඒක අලූත් ඉංග‍්‍රීසියක් නිර්මාණය කරන ගමන්ම ඒ ඉංග‍්‍රීසියෙන් කියන්න භෞතිකයකුත් නිර්මාණය කරනවා. බිල්ගේට්ස් සමාගමේ වැඩකරන නිතර මගේ ගේට්ටුව ඉස්සරහින් යන එන කෙල්ල....එයා කා එක්කවත් හිනා වෙන්නෙ නෑ..එයා ආඩම්බරයි..මොකද එයා වැඩ කරන්නෙ බිල් ගේට්ස් ට. එයා සයිබර් අවකාශයේ සැරිසරනවා..ගොඩක් අයව සනසනවා..හිනාවෙනවා.. ආදරය කරනවා...එයා වැඩ කරන්නෙ බිල් ගේට්ස් ට...
අජිත් කියන්නෙ පරාරෝපණය ගැන කතාවක්. අජිත් ගේ පරාරෝපණය කැලේ ඉඳන් එන එකක්. ඒක ලස්සන කොලපාට කැලයක්. කුඹුරු වතුරු වලවල් තියෙන හෙලූවෙන් නිදහසේ යන්න එන්න පුළුවන් කැලයක්...ඒකෙ ඉඳන් ටවුමට එන්න වෙනවා..ටවුමේ ඇඳුම් කඩ මැද්දෙ ප්ලාස්ටික් ඩමි අතරෙදි අජිත්ට එයාව මුණ ගැහෙනවා..අජිත් වීදුරුවෙන් මේ පැත්තෙ...එයා අනිත් පැත්තෙ..අජිත් ඒ කෙල්ල දිහා බලන්නෙ කොතන ඉඳන්ද කියලා වීඩියෝ එක අපිට කියනවා. වීදුරුවෙන් එහා පැත්තෙ ඉන්න කෙල්ල ගැන අජිත් අපිට කියනවා. ඒ කතාව සම්පූර්ණ වෙන්නෙත් පුදුම සහගත ආතල් එකක් දෙන්නෙත් ඒ හින්ද.. වීඩියෝ එකේ ගොඩක් තැන් ගොඩක් බාලයි. ඒත් ඒක වැඩ කරනවා. ඒක හු`ගක් ගැඹුරුයි. ඒ වීඩියෝ එකේ තියෙනවා මියුසික් වීඩියෝ වල තියෙන දුර්ලබම දෙයක්. ගායකයාගේ ආත්මය වීඩියෝ එකෙන් කියනවා. අජිත් දේශපාලනිකයි කියන එක වීඩියෝ එක කරපු කෙනා දන්නවා. ඒ වගේම ඒ දේශපාලනයේ පාට ගැනත් එයා හොඳට දන්නවා. ඒක හින්ද අජිත් ගේ ආත්මය එළියට ගන්න එයා ට‍්‍රයි කරනවා. කොළපාට කැලෑව, වතුර, උදේ ඉර එළිය, හෙළුව අජිත්ගේ දේශපාලනේ කොටසක්. ඒ ඔක්කොම දේවල් මග හැරෙන සෙයිලම, නාගරිකත්වය, සුපර් මාර්කට් අජිත්ගේ දේශපාලනේ අනිත් කොටස. මේ දෙක අතර හැප්පිල්ල කියන්නෙ අජිත්ගේ ජීවිතය. ඒක අපි ගොඩකගෙත් ජීවිතය. එතනදි ඉංග‍්‍රීසි කියන්නෙ පරාරෝපිතයේ ලකුණක් මිසක් කඩුවක් නෙමෙයි.
ඒක නිසා වීඩියෝ එකේ කන්සෙප්චුවල් වර්ක් එක මාර සිරා. කැලෙන් එළියට එනකල් ගේන රූප පේලියත් ‘ටි‍්‍රපී‘. සමාවෙන්න මේකට සිංහල වචනයක් මං තාම දන්නෙ නෑ. සමස්තයක් විදිහට අජිත්ගේ පැත්තෙන් කරන විෂුවල් එකේ ප‍්‍රධාන චරිතයේ ගොඩ නැංවීම මරු. කෙල්ලගේ පැත්ත හැදෙන්නෙ නෑ. හිර කරපු- ටිකක් ෆැෂන් කරපු ෆ්රේම්ස්, කලූ කණ්ණාඩි, ¥විලි මැද්දෙ කෙල්ලට තේරුමක් හදන්න හැදුවට කෙල්ලගේ ජීවිතේ පැත්තෙන් සිංදුව කියන කතාව වීඩියෝ ඩිරෙක්ටර් ට අහු වෙන්නෙ නෑ. ඒත් ඒ වීඩියෝ එකේ මේ තියෙන අවුල තියෙද්දිත් සිංදුවෙ තියෙන, සිංදුවට අහුනොවෙන කතාව මතු කර ගන්න ඩිරෙක්ටර් පෙන්නන ගැඹුර පැත්තෙන් ඒක විශිෂ්ට වැඩක්.
එක පැත්තකින් මට වීරසේතුකල් මතක් වෙනවා. ඒ ‘ඉනසන්ට්‘ කියන විෂුවල් ස්පර්ශය මේ වීඩියෝ එකෙත් මට දැණුන. ඒ එක්කම පොඩි ‘මිස්ටික්‘ විදිහෙ එළඹුම අතිනුත් මේ දෙන්නා ළ`ගයි. ඒත් අජිත් ගේ වැඬේ එතනින් දේශපාලනික අදහසක් මතු කරනවා. වීරසේතුකල්ගේ හිරි වැටුණු ගතිය වෙනුවට අජිත් දාර්ශනික අදහසක් ගේනවා. දෙන්නම සිහිනමයයි. ඒත් අජිත් තාම පාවෙනවා විතරයි. ඉගිල්ලෙන්නෙ නෑ.
ඒත් මේ වෙනස ලංකාවෙ විඳින්න ලැබෙන පලවෙනි වතාව. අනිත් පැත්තෙන් අජිත් ලංකාවෙ සිංහල කියන බාසාව වෙනුවට ලෝකෙට කතා කරන්න පුළුවන් අපේ බාසාවක් යෝජනා කරනවා. ¥පතට සිංදු කියනවා වෙනුවට ලෝකෙ කොටසක් විදිහට සිංදු කියන්න ගන්නවා. ඒ වගේම පිටකොටුවෙ පේමන්ට් එකේ වගේ කොපි මියුසික් වීඩියෝ සදහටම උරුමය වුණු අපිට සවිඥාණක අදහසක් ඇතුව කතිකාවක් යෝජනා කරන වීඩියෝ සම්ප‍්‍රදායක් මුණ ගැහෙනවා.
ජීවත් වෙන එක ආතල් වැඩක් කියලා හිතන්න මීට වඩා ලොකු දේවල් බලාපොරොත්තු වෙන්න බෑ මට.
No comments:
Post a Comment