‘‘ප‍්‍ර‍්‍රංශ කියමනක් තියෙනවා ජීවිතය තේරුම් ගන්න නම් ඒක ආපස්සට දකින්න ඕන කියල. මම මගේ වැඩ දිහා බලන්නෙ ඒ විදිහට. මම අවුරුදු 40ක් තිස්සෙ වෘත්තාන්ත චිත‍්‍රපටි හදනවා. අවුරුදු 50ක් තිස්සෙ චිත‍්‍රපටි ක්‍ෂේත‍්‍රයේ ජීවත් වෙනවා. වඩාත් වැදගත්ම දේ එතකොට ඔබට පැහැදිලි වෙන්න ගන්නවා, ඔබ දන්නෙ කොයි තරම් ටිකද කියල.’’
-ලෙස්ටර් ජේම්ස් පීරිස්
‘‘අනාගතයේ චිත‍්‍රපටකරුවන් ඔවුන්ගේ ආඛ්‍යානයන්හිදී වඩාත් සියුම්, ගැඹුරු සහ සංකීර්ණ වනු ඇති බව මට විශ්වාසයි. ඒ වගේම සාහිත්‍යමය හෝ නාට්‍යමය සලකුණු ඔවුන්ගේ කෘති වලින් පිටුවහල් කර දමාවි.’’
- ලෙස්ටර් ජේම්ස් පීරිස්
ලෙස්ටර් අපට වීරයෙක් වන්නේ ඔහු යුනෙස්කෝවෙන් ලෝකයේ විශිෂ්ටතම සිනමාකරුවෙක් ලෙස පුදනු ලැබූ නිසා නොවේ.
බොහෝ දෙනෙක් ‘මාරයි’ කියන නිධානය චිත‍්‍රපටය කරමින් කාන් චිත‍්‍රපට උලෙළට ගිය නිසා නොවේ.
ලෙස්ටර් විසින් හොබවන දැවැන්ත සිනමා දැනුම නිසා නොවේ.
චිත‍්‍රපට 28ට වඩා කළ නිසා නොවේ.
මේ සියල්ල මහා සිනමාවේ බැතිමතුන්ට ප‍්‍රමෝද වන්නට කාරණායි.
අපට ලෙස්ටර් වීරයෙක් වන්නේ එකම එක කාරණයක් නිසායි.
සිනමාව යනු චිත‍්‍රාගාර බවට පත්වී තිබෙන යුගයක කැමරාව රැුගෙන ගොස් පාරේ හිටවන්නට තරම් ඔහු හිතුවක්කාර වූ නිසාය.
ලාංකේය සිනමාවේ පළමු කැරලිකරුවා ලෙස්ටර් නිසාය.
සිනමාවේ වැඩවසම් බවට එරෙහිව නැගී සිටින්නටත් එය වෙනස් කරන්නටත් ඔහු දේශපාලනික වූ නිසාය.
වෙනස් සිනමාවක් ගැන බලාපොරොත්තුවක් ඔහු ජීවත් කළ නිසාය.
ලෙස්ටර් ..ඔබට සුබ උපන්දිනයක්.
No comments:
Post a Comment